Warning: Constant WP_CRON_LOCK_TIMEOUT already defined in /htdocs/wp-config.php on line 91
2015 - Canzone Corse

2015

I surghjenti


2015
Raghjuna

Senta cantà i me cari 
Più forti ch’ è u mari 
Senta frisciulà u ventu 
Chi siccarà u pientu

 
Senta cantà bellu ghjornu
 A boci di mezziornu 
Veda baddà issu ghjornu 
D’ugni locu fà u tornu

 
Veda rida, rida ghjenti 
Eppo sparta cuntintezza 
Veda rida cumpienti. 
Fiuriti di billezza

 
Senta cantà a natura 
Goda bè i so misuri 
Senta cantà i murmura 
Cù i tanfosi sicuri 


Senta cantà u campà 
Da qui é da mari indà 
Veda ghjucà u campà 
E i fruntieri baddà 


Veda l’idei piü scemi 
Appacià micca fà tema 
E u silenziu lli brami 
Raghjunà i cosi infami 


Veda baddà i pinsera 
Fendu nascia altri maneri 
Pà campà ma senza chera 
E nimu sighi stranieri 


Veda campà milli cosi 
Da sbucciati maestosi 
Eppo dino tutti issi cosi 
Innamurati é sposi 


Senta cantà i me cari 
Senta frisciulà u ventu  

Senta cantà belli ghjornu 
Veda baddà ssu ghjornu

 
Veda rida, rida ghjenti 
Veda rida cumpiebti 

Senta cantà a natura 
Senta cantà i murmura 


Senta cantà u campà 
Veda ghjucà u campà 


Veda l’idei più scemi 
Raghjunà i cosi infami 


Veda baddà i pinsera 
Pà campà ma senza chera 

Veda campà milli cosi 
Veda campà milli cosi


L’ultimi

Vicu intornu à mè u biotu é l’assenza 
Di l’àndati d’un ternpu chi pari sminticatu, 
Quandu l’ornu spartia quiss’ardenti cuscenza 
È l’intimu rispettu in cori cullucatu. 


Sentu svani a lingua senza nissun’rimorsu 
Pirdindu à l’oramai i so versi suprani, 

Di cio chi fü qui tandu u nosciu stintu corsu 
Avali mi dumandu chù ni sarà durnani. 


È si no fussimu avà 
L’ultimi à sapè pinsà, 
Purtà eppo tramandà 
Una manera di campà ?


Circu à ùn più pudè l’orma di una virtù 
Aldilà di u vanu é a poca primura, 

Ma cio ch’eu cunniscia ùn ritrovu quasgi piu 
Chi s’hè persa a fedi di l’arcana cultura.

 
Pensu u cori strintu avvintu d’illusioni 

À quissi stundi froddi ch’in u me essa stani 
Eppo à l’ispinsata fora d’ugni raghjoni 
D’un trattu mi dumandu chi ni sarà dumani 


È si no fussimu qui 
L’ultimi à pudè capi, 

Trasmetta é custudi 
Un mondu prontu à spari ? 

Ma ùn ci possu creda 
Chi a noscia favedda, 
È l’anima ribedda 
Ùn so pronlu à ceda !!! 

Di sangu è d’oru


Sè ghjemma à livanti 
Di virtù lucenti, 
Arcana surghjenti. 
Di statuli giganti 
Monachi cumbattanti, 
È povara ghjenti. 

Sè li soli aranciu 
Eternu guardianu, 
Di sapè supranu. 
Incù u cori danciu 
È mai scurdanciu 
Di l’essa umanu. 


Laltu tempiu sacratu 
Da prigà, 
U chjassu sminticatu 
Da andà, 

À truvà a fedi 
Quandu l’uttu cedi, 
À l’uscurità. 


Sè suffiu di vita 
D’ incensiu é meli,
Nantu à bianchi veli. 
Richezza infinita 
Chi l’omu suvita 
Da tuccà li celi 
Sè fonti ascosa 
Pegnu naturali, 
È spirituali. 
Forza maistosa 
Ch’assensa ugni cosa 
È spanna u mali. 


Sè 
Un chjoccu di tintenna 
Da chjamà, 

Quissa voci sulenna
Da spirà, 

Cuscenzi capaci 
D’avvià a paci, 

È a libartà. 

Chi quissu paradisu 
Aldilà, 
Da l’omi hè divisu 
Adavà, 

Frustu é sottumessu 
Da u diu prugressu, 
Chi voli stirpà. 


« Sè fanga é risu 
Sè stanga é risa, 
Di sangu é d’oru » 


Sè 
Pèrula d’urienti 
Da curà, 

Cima unniputenti 
Da rispittà, 

Indù oghji s’imponi 
Un altra nazioni, 
À fà ti piigà. 


Si mori quissu gigliu 
D’Himalaya, 
Custretti à l’èsiliu 

O à luttà, 
L’omi di issu locu 
Patini u focu, 

Di a fàlzità. 

Ma parchi stemu zitti 
Senza anscià, 

Chi pà i so diritti 
Brusgia culà, 

Issu sacru tisoru 
Di sangu é d’oru, 
Pà l’èternità. 


Nimu

Ma qual’sarè à vulè cunandà 
À di indè mè cio ch’aghju à pinsà, 
A manera d’essa a lingua da parlà 
Senza sapè voli cundannà.

 
Dimmi parchi circhi à ranficà 

I loca di u me duvintà, 
Stirpendu a tarra da pudè prufittà 
È turnbà qui ugni unestità. 


Basta avà ùn po più durà 
U pugnu in celi duvemu alzà, 

Da dichjarà ch’ùn emu à trimà. 
Nimu ci po spaisà 

Ch’ùn semu pronti à rinuncià 
Nimu si po dichjarà 

Maestru di u nosciu campà 

Ma qual’sarè sempri à rinnigà 
Ugni parè di a me sucità, 
lmpona i leghji da tessa a falzità 
È fà valè qui l’indignità. 

Dimmi parchi t’impegni à ghjudicà 
Senza capi a me diversità, 

Mi marchji in coddu da fa mi sprafundà 
È fà spari a me identità. 


Basta avà ùn po più durà 
U pugnu in celi duvemu alzà, 

Da dichjarà ch’ùn emu à trimà. 
Nimu ci po spaisà 
Ch’ùn semu pronti à rinuncià 
Nimu si po dichjarà 
Maestru di u nosciu campà 
Nimu ci po fa piigà 
Chi semu avvezzi à sempri Luttà, 
Nimu si po apruprià 

A patria di a libartà ! 

Ch’emu fattu

Dimmi duva so i speri 
Tessi tandu di libartà, 
Pà una tarra da salvà. 
Tanti discursa sinceri 
Da parà qui a falsità, 
È rinviviscia l’unità. 
lnduva so quiddi sonnia 
Di spartera é benistà, 
Isso’mini pronti à avvià 
I soia senza vargugna. 


Dimmi duva so i brami 
Di una lingua sbandita, 
Ma tandu qui custudita. 
I risposti é i chjami 

Da mantena la in vita, 
È fà chi fussi capita. 
Induva so quiddi versi 
Lacati di l’antinati, 

In menti arradicati 
Da ùn essa mai persi. 

Di ciô chi fù qui lempi fà 
D’ugni parola é attu, 

Di issi richezzi ancu à sbuccià 
Mi dumandu ch’emu fattu ?

 
Dimmi duva so l’accolti 

Trà l’avvena é l’anzianu, 
Andendu pà a mani. 

Tutti insembu rivolti 
Di pettu à l’odiu vanu, 
È u puteri furdanu. 
Induva so quiddi unioni 
Suttu una stessa bandera, 

À pisà incù manera 
U fiatu di a nazioni. 

Dimmi duva so i spemi 
D’attizzà u focu spintu, 
D’un populu sempri tintu. 
Quissi mossi lebbii o stremi 
Ma sempri à cori cunvintu 
À pro di l’anticu stintu. 
Induva hè quiddu sforzu 
Incù passioni é virtù, 

Da fà chi qui a ghjuvintù 
Pudissi crescia é campà corsu


Di cio chi fù qui tempi fà 
D’ugni parola é attu, 

Di issi richezzi ancu à sbuccià 
Mi dumandu ch’emu fattu ? 
È chi ci ferma à fà? 


Chi ferma à fà da ritruvà 
Un isula chi fù surghjenti, 
Di paci trà la so ghjenti 
Cull’ura é umanità ? 


Era mea


Era a me tarra 
Quissi vaddi é issi piani, 
Indù l’animali vani 

À pascia in libartà. 
Era a me tarra 
È cusi sempri hè stata, 
Nimu mai l’hà cuntistata
Ma tuttu hè cambiatu avà.


Oghji indè mè so strangeru 
Spuddatu senza parmessu, 
Da vo chi par intaressu 
Brameti qui un imperu, 
Ma cumbattaraghju fieru. 
Pà cio chi mi fù cuncessu. 


Era a me tarra 
Pascura senza uguali, 
Ma culpita da li mali 
Di chi si voli apruprià. 
Era a me tarra 
Ci aghju ugni ricordu 
Ma pà u soldu ingordu, 
Di qui mi volini stirpà.


Oghji mi vuleti fora 
Cum’ê tanti ammansatu, 
Pronti à scurdà li passatu 
Da fà a voscia dimora, 
Ma ùn lasciaraghju mora 
I loca indü so natu.


Pà tè

Pà tè tisoru abbandunatu 
Stà notti ùn voddu perda rima 
So tantu tantu rivultatu 

So prontu à sbiutà a me pinna 

In trenu, mezu a i to tsinni 
Tanta tristezza chi lu sprimi 
Mi colpa a fammi perda sinnu 
Hè peghju ch’è una ghjastima 


Tisoru caru più ch’è l’arghjentu 
Ch’è l’oru d’ugni cuntinenti 
Sè tù l’oru chi dà à menti 

A virità chi s’addurmenta 

Vurria implurà sacramentu 
Pà ritruvà i to parenti 

E veda u to visu nucenti 
Più chjaru ch’è l’acqua currenti 

Ma tù tisoru, tù chi spemi 
Chi sà di no, no chi pinsemu ? 
Di rifà altru mondu insembu 
No chi pà nienti ci lagnemu

 
Si no, smuniti ni suffrimu 

A tè, ùn ti ferma più nimu 
Comu risenta la to pena 

Pà nô, vita, hè guasgi serena 

Cuntrati di mondu nuvellu 
Seti di splendori mudellu 
Fussi cussi pà i ziteddi 

Chi campani tantu strappreddu 

Tisoru di mondu strappatu 
Natu incu spiranzi liati 

Avarè tù, forza beata 
Pà nubuli l’almi incabbiati 

Tisoru caru più ch’è l’arghjentu 
Chè l’oru d’ugni cuntinenti 
Sè tù l’oru chi dà à menti 

A virità chi s’addurmenta 

Ùn vidaremu più

Ùn gudaremu più 
Issi costi assuliati 
Da i casi, da i mura 
Sarani intrappulati 
Ùn gudaremu più 
lssi belli spiaghji amati 
Cù i sarrendi scuri 
Sarani appustati 


Vidaremu da luntanu 
Issi cari loca sfatti 
Pà un ricordu vanu 
Tinaremu un ritrattu 
Dissi chi eramu fieri 
D’aveli ancu prutetti 
Pà duvintà stranieri 
0 ghjenti di strufetti 


Ùn vidaremu più 
Issi costi assuliati 
Ormenu ùn dimu più 
No semu disgraziati 
Chi mali veni d’altro 
Sin’à fani pinsata 
Chi mali veni d’altro 
È d’ essa assicurati 


Pocu à pocu i furesti 
Di piaghja é di muntagna 
Duva faciamu festi 
Sintaremu i lagna 

Tù credi d’avè vintu 
U soldu pà cucagna 
Di u nosciu locu spintu 
Vindarè i so lagna 


Vidareti un ghjornu 
Cio chi no ni saremu 
Pruveti di fà tornu 
Nanzi d’essa più scemi 
U soldu un hà parola 
Ancu menu cuscenza 
Peghju ch’è l’acqua scola 
È l’omu perdi sensu 


Ùn vidaremu più 
Issi costi assuliati 
Ormenu ùn dimu più 
No semu disgraziati 
Chi mali veni d’altro 
Sin’ à fani pinsata 
Chi mali veni d’altro 
È d’ essa assicurati 


Ci vularà tullarenza 
Pà tutti ed hè capita 
Ma quandi a trasparenza 
Hè acqua inturbidita 
Tandu a tularenza 

Pè ghjuvà da puttana 
No saremu d’assenza 
Pà porghjali a mani 


C’hè tantu amori

Và, pà i cità, chi mi parini diserti 
Dino pà i loca, chi u sguardu trova incerti 
Vocu pà ‘ssi stradi, tali sintimu inertu 

Ma comu sarà ‘ssi cosi chi parini ferti 
E ch’è dicini tantu, tali cuscenza certa 

Ripiddu: 
C’hè tantu amori a cunsulà 
Tantu ch’è fiora à suminà 
C’hè tanta vita à fà campà 
Pà notti é ghjornu sunnià 
C’hè tantu amori à dichjarà 
Pà dino crescia é suminà 
C’hè tantu amori à cunsulà 
Chi ci farà più ch’è campà 
Campà tutti felicità 
Campà, campà, felicità 


Vocu pà i loca, duva l’omu hà persu vita 
E di pà ssi loca, pà cuscenza chi smintica 
Persu duva focu, laca sintimi rimiti 

Ma creda chi po sbuccià, da pinsati traditi 
A vodda di u campà, chi dessi pà a vita

 
Vocu pà i stradi com’hè l’anghjuli in i stelli 
Scuntrà indè l’umanu, l’amori chi succella 
Curgu pà ‘ssi Ioca à circà veru ghjuveddu 
Infattà i maestri, à mezu à i ziteddi 
Cantendu l’alegria, tali di bramu l’acceddi.


U lamentu di u cabulatu

0 ghjenti di u pasciali 
A vi dicu prest’avali 
Cio chi pensa u me mintali 
Eu so sempri Don-Natali

 
Quinci versu lu Maroni 
Loc’à zinzala e scurpiona 

I pesci tamanti parini mostri 
Indù seti loca nosci ? 


Mi so lacatu à mamma
Mi so lacatu à babbu
Ie culà, beddu culà 
Ùn mi ni possu scurdà 

0 li me cari fiddoli 
T’avareti sempri dolu 
Fogliu purtatu da u ventu 
Di tanti cosi mi pentu 


In sti loca di sciagura 
Qual’he ch’hà di me primura 
Tracciati era u me distinu 
Saldatu a quiddu cuscinu 


Mi so lacatu à mamma
Mi so lacatu à babbu
Ie culà, beddu culà 
Ùn mi ni possu scurdà

Apprizzatu hè u me arti 
Di travaddu n’aghju parti 
I furesti amazuniani 
Teng’à menti l’usi anziani 


Sè ùn so inghjuriatu 
Hè vera tengu capu altu 
Circu veru rimpiazzatu 
Di cio ch’è aghju lacatu …


Mi so lacatu à mamma
Mi so lacatu à babbu
Ie culà, beddu culà 
Ùn mi ni possu scurdà

Frebbi ghjunghjan’à u sumbrettu 
Morti chi ferm’in suspettu 
l’ultiinu mumentu aspettu 
Calvariu tatuatu in pettu … 


In u campu di San Larenzu 
Sola una rumba darà sensu 

A me vita strappazzata 
Senza cruci, in tarra zappata … 

Mi so lacatu à mamma
Mi so lacatu à babbu
Ie culà, beddu culà 
Ùn mi ni possu scurdà

I nuttati

A to mancanza ha trovu aggrottu 
È puri un si voli spiccà 

Tali un focu và à u trottu 
Brusgiendu l’aria di u campà 
In i to ghjorna sminticati 
Vurria pudemi aguattà 
Passaci i mesa é l’annati 

Pà ugni cosa ramintà 

Ripiddu: 
Hà ranficatu i me nuttati 

E sbalurditu u sunnià 
Ni so sbucculati i me ghjurnati 
Ma comu pudeli carnbià 


Quandi u sintimentu strighji 
Si voli pocu addurmintà 

E tali un focu chi si spighji 
È chi fasciatu po brusgià 
Brusgia a vita più ch’è l’ingernu 
A pena và ùn cumpatisci 

Ùn hè micca anima materna 
È troppu tardi si capisci 


Tempu accanta ugni passaghju 
U toiu é u meu, s’ani da truvà 
A tocca tornu rumpi viaghju 
Aspetta un numaru, à stampà 
E tali ghjorna é nuttati 

A passa é veni hè u campà 
Da tempu bughju, à suliata 

E pudemu ch’è ramintà 

Tandu


Tandu di quissi tempi 
In a noscia casa i festa 
Ugni cosa cantaia attempu 
Si calmaia ugni timpesta 


Tandu lucia u soli 
Ancu si u tempu umbrosu 
Vinia à truvacci à tola 
Pà duvintà luminosu

 
Tandu à i primi ori 
Chi a ghjurnata punia 
No trè faciamu cori 
Era alta l’armunia 


Tandu à epica chjara 
Era u to anniversariu 
Pà no nienti era più caru 
Chi a to dolcezza rara


Ma senza tè, caru fiddolu 
Pà no sè persu, persu u soli 
Senza tè, fiddolu solu 

Mai po compia, compia u dolu 

Di dui isuli sureddi 
Eri fruttu di l’amori 
Da ‘ssa notti senza steddi 
Nasci u peghju dulori

 
Quali so l’animi mischini 

Chi ani siccatto u to fiatu 
Fattu nascia una ruina 

In a to vita beata
 
Oghji in quissu mumentu 

U nosciu cori hè in cruci 
Ci rodi gattivu turmentu 
E ci ferma poca luci
 
Sarà viva a to prisenza 

Tali una anima divina 
Farà di tamanta assenza 
Un curaghju chi camina 
 
Ma senza tè, caru fiddolu 
Pà no sè persu, persu u soli 
Senza tè, fiddolu solu 

Mai po compia, compia u dolu

Cuscenza

So tutti ghjunti stà mani in u paesu 
So falati da u niolu é u sartinesu 
Oghji, a strada hè troppa stretta 
Pà vena in issu ghjornu di dolu. 
Si so aduniti davanti a ghjesgia 

À l’aggrottu, i donni affannati 
Aspittani u sirmoni d’un preti,

 
Pà purtati fin’à u campu santu, 
So sempri pronti cù monda falsità. 
A to cascia ùn hè fatta d’oru 

Ma di vera sincerità. 
Parchi si stringhji u me cori, 
Quandu eu vicu issi vituparati 

Cù i so ochja lacrimosi di sangu. 

Allora, pensa e da u to stintu nasciarà, un antru avvena. 
Allora prega o credi, vultarani, i suspira di vita. 


Stà mani, mi socu svighjatu 
Cù un sintimentu stranu in fundu à mè 
Aghju fattu un gattivu sonniu,

lnduva cera u rnondu sanu. 
Erani qui, pà u to intarramentu, 
Pà sminticà i so propii turmenta. 
Cridendu d’essa pardunati 

Ùn n’hè ch’un sonniu chi mi pari essa a realità! 
ln ssu mondu, scemu é vargugnosu 

Avà bisognu hè di rifletta 
Incù ciô chi ci addunisci. 

Ani persu in l’abissu di l’infernu 
U veru sensu di l’esistenza, 
U veru nomu di a spiranza. 

Allora, pensa é da u to stintu nasciarà, un antru avvena. 
Allora prega o credi, vultarani, i suspira di vita.
Allora prega o credi, cussi rinasciarà, a cuscenza, 
A cuscenza umana !!!


For’di strada

U passu à strascinonu 
Cù dui valisgi in manu, 
Ti vicu marchjà in vanu,
À filu di u stradonu, 

in circa di un pardonu 
O d’un passatu luntanu. 


L ochja in tarra é mutu 
T’avvii sempri discretu, 
Senza fighjulà daretu 
Ne mancu pricà aiutu, 
Chi d’un andà risulutu 
Cunduci più d’un sicretu. 


À l’ orlu di i vitturi 
In u silenziu pisivu, 
D’ugni attinzioni privu 
Piatti i to mucaturi, 
Fendu di issi migraturi 
Una raghjo d’ essa vivu. 


È quandu solu ti vicu 
Ammantatu d’addisperu
Mi cummovi u pinseru 

Di u to grevu casticu, 
E riflittendu mi dicu 
Ma chi hè u to misteru ?
 
Qual’sarà statu u distinu 
Chi ti purto oghji à fà,

Un cussi longu camminu 
For’di strada a strazià, 

Tù l’irenti pilligrinu 
Senza un nomu da chjamà ?

Cantà un innu

Emu vistu i fruntieri 
Vulinteri cascà 

È appressu l’impera 
Pocu à pocu sbulà 

Emu vistu albi chjari 
Più beddi duvintà 
Crettu chi scelta para 
Fussi fraternità

 
Emu vistu i manmmi 
Affucassi di pena 

È dittatori infami 
In posta pà l’avvena 
Quandi u fiatu immondu 
Trinca é voli cummandà 
Nô pà fà bellu mondu 
Nô vulemu cantà 


Ripiddu: 
Cantà ! cantà un innu 
Solu pà vadagnà 

A saviezza é u sinnu 
Mai pà supranà 
Cantà ! cantà un innu 
Senza guerra à vistà 
Cù a boci sublima 
Di l’universalità 

Cù a boci sublima 
Chi festa l’umanità 


Di fronti à i viulenzi 
Sicura, si pà fà 
Un mondu di sapienza 
E d’amori à campà 

Pà campà bella stodia 
È puri ricusà 

U fiaccu di a mimoria 
Chi circa utorità 


Quandu ideali pari 
Parola di pazzia 

Chi asurdu rispara 
L’idea d’arasia 
Ringrazià pà l’amori 

A grana utopia 
Darà incù fervori 
Pà tutti armunia 
Darà cù i culori 
Un locu chi vurria 

Ripiddu: 
Cantà ! cantà un innu …