Warning: Constant WP_CRON_LOCK_TIMEOUT already defined in /htdocs/wp-config.php on line 91
U viculu - Canzone Corse

U viculu

Valli Natali


U viculu
A Cantata Tsinni Russi

U pueta
I so alti sarreri vardani’u violu 
Ni fermani mimmoria e tistimunianza, 
Cunnoscini u fattu e temp’ùn li ni pesa 
E hatti u fil di l’anima a faccia’lli so petri


Vi chjammu par sapè chi camminu m’hà ghjuntu 
E’ chi sorti’dda fù quidda di i me aï


Veng’à senta cantà i vosci aspri sarreri 
Par un perda u filu di u violu’ assuntu 
Linlet’o Tsinni Russi ciocci mi ten’à cori 
Chi veni ghjuvantù impress’e chi vol sapè


Femmu’dda possa vi va fier’e senza timmori 
E chi distinu d’ommu un hè che di vulè.


U mari faci, lettu intorn’ à u rughjonu 
A livanti ni scioddi u so orlu turchinu 
E po bagn’ à punenti u solitu cantonu 
Dundi i to maiori si fècin’un distinu;


Da l’altu lli quatralla Curri al longa u sguardu 
Tamantu issu duminiu Di sulenna billeza


Chi va da fautèa À l’orizonti sardu 
lmprontu siculari D’un immensa richezza


I Tsinni Russi 
Accunddiv’un ghjornu e fetivi mimmoria 
Fetivi scuzzulera di fummacci’e di cinnara 
Fetis’ alluntanà u’ inganna cu a pulvara


Un cunfunditi mai u soniu cu a gloria 
Fetivi a spiranza, fetivi u cumbattu 
Punghjeti di sapè, senza sbalghju, chi fa 
lncù u vosciu’ anticu l’oghji si po affà


Si vo sapet’uni u disegn’e u fattu 
Ma ch’idd’un sia ditta chi no’ t’ emmu piattatu 
Cusi poccu’ ddu sia di quidd’altu camminu 
Senti dinO qualcosa di u longu sulcinu 
E saparè chi fà ali or’ d’ issu cuntatu.


U To Celi

A campa sutta un altru celi 
Eu mancu, ci voddu anda 
Voddu essa sempri fïdeli 
A u to celi 
A tè Corsica 
A u to celi 
A tè Corsica


Si u bisognu veni è ti manda 
A fà stentu, o’a tribula 
Versu i cèlà di à trasagna 
O amicu Ùn ti smintica 
O amicu 
Ùn ti smintica 


Celi tu, chi m’a vistu nascia 
Chi t’abughji pà implura 
ln’u to specchju, u mari ti spassi 
E m’impari 
A timpistà 
E m’impari 
A timpistà 


À to pratesa, ùn hè cumandu 
Nancu una chjama, pà anda 
Issa canzona chi tu mi mandi 
Ch’eu provu 
Di racunta 
Ch’eu provu 
Di racunta 


Un cè paroi a chi ti manca 
E penna cun po siguita 
Quali, hè chi ni po essa stancu 
O qualè cun po accita 


I to strazzi, à to sputichezza 
Tu l’à sapiuti mudara 
Hè, à no d’ùn fà furturezza 
È incu sin nu, pa adruppa 
È incu sennu, no dicchjara


U Lamentu Di L’animi

Criatura sola in la to stanza 
S’hè l’amori di l’inacenscia, tu comè un fiori 
Chi u soli un ha scaldatu abastanza 
S’hè smunita, doma, ma in’u to visu 
Un surisu dighja curri comè l’êta 
Chi scopri un paradisu


Da u locu caru indi tu s’hè natu 
Quandi à furia à presu fiatu 
Ni fughjvi i to braccia pisati 
Ni fughjvi, eri attuanatu 
Tu anghjulu dighja, pà codda a vita 
ln’u branu sbucciatu


U so sguardu, un tempu s’hè ribradittu 
È l’allegru s’hè schjaritu 
Po à mezzu à una strada, un ommu 
Una sera, si n’hè svanitu 
Alluntanu dai soia, n’èra partitu 
Comè tanti à circa, in’un altra pari ta 
Un brinnu, in più, pa vita


È tu sola tali, una ruvina !n’à chjarura d’una matina 
Quandi u pèghju à sèdiu t’à aguantatu 
À to ghjustra si n’hè sfïattata, è pa tè 
Dona fiori, u soli, a fedi 
So, anima cutrina


A vi ta hè azardu, si capi bassu 
L’omu servi u so indègnu, ma dèvi 
Sapè, chi u prècipiziu, hè à ungni passu 
U dimoniu vata ungni sustegnu 
Po senza scedda va 
Mezza à tanta chièta, 
Faci mutu fracassu 


Po senza scedda va 
l,n l’anima piata 
A s’infunia fracassu


Di L’assenza

Quandi l’inguernu si tèni ingrunchjatu 
Chi a branata faci a so strappata 
Ghjeu pensu a tè 
Quandi a statina ùn si n’hè invinuta 
Chi in u vaghjimmu l’acqua hè vinuta 
Ghjeu pensu a tè 
Quandi u mari alliscia a so rena, 
Chi iss’ abbracciata hè di gioia è pena 
È veni a mè 
Veni in u spaziu ‘IIi me mumenti 
Comme un vulè, chi pari l’impudenti 
Mà chi voli u bè 
È fatti sapè. 
Ch’eu pensu a tè, a tè. 
Quandi l’acceddu a bizzicu’ aghjuntu 
A vista d’ommu si faci spuntu 
Ghjeu pensu a tè 
È si l’afflitu picchja’ è cumanda 
Senza dispacchju, Ghjeu ti dummandu 
Mà induva se ? 
Quandi u succhju hà presu ritardu 
Chi à luna nova hè a ventu tistardu 
Chi porta in mè 
Quidd’ aligria firmata sola 
Hè u to sofiu chi parl’ a tola 
È parla di tè 
Par chè pensu’ a tè 
È vurria sapè 
Senz’ un mumentu d’attimpera 
Vengu à sbraghjà quissi fruntieri 
E tu ùn po sapè


Ch’ issa canzona appena nata 
Scritta à peddi di spasimata 
Mi veni da tè 
E l’urgenza s’appicca à i spondi 
L’attu si taci, ne chjamma ne rispondi 
E parlu di tè


Mi do curaghju eppo, hè prutesta 
E vecchju annu passa, u nuvellu’ hè in festa 
Mà brusgia in mè 
Quand’è pensu à tè 
Brusgia in mè, in mè 
Quand’è pensu à tè 
Avali se persu in’u sputicu’ Il’ assenza 
Ghjeu cù i toia spartu cunfidenza 
Tu pudii sapè 
Ùn, hà tumbu nienti issa luntananza 
À t’aghju scritta, à cantu senza stanciu 
Amicu pensu à té 
Ghjeu pensu à tè 
E indù tu se, tu se , pensu à tè.


Tu Mi Dessi

So passati tanti ‘ anni
L’avemmu visti scappà


Da fraquenzi à i nanni
E i burraschi da parà


So rinati i branati
E intesu pattighja
Hani risu e lagnàtu
ln’u cursu di l’andà


Ci’hé parsu pocu goda
À iss’epica (andana) di furori
Ma era tantu sodu
U puntu di l’ardori
Hà missu u misteru
À cuntimplà u dulori
A ghjira quant’e i sfïeri
E di attempu’ à l’ori


Da i basgi prummaticci
À i ghjorna d’avà
Par chjuda i cicatrici (vinici)
Par ùn abandunà


Avemmu ubbiditu
Trattena, hé pardunà


A passioni palpita
Tardivu hé l’imparà


Riturnella
Tù mi dessi un pocu d’ammori
U saria listessi
Vinaria un pratu di culori
À sumenti di versi
À sumenti mai persi


Quandi Tu Cori

Chi maravidda quandi u cori t’allaccia
Chi d’u t’annoda i so braccia
ln un acchjiata di calori
Chi marravidda nant’ a un pezzu di stracciu
U ritrattu di l’abbracciu
E’ issa bracciata di fiora


Chi rnaravidda issu capu caru chi s’arrernba
A quissa mamma chi mai sbremba
U fruttivu di l’ammori
Chi maravidda iss’ammori chi ti carezza
Ch’ùn hà ne leggi ne prezzu
E chi più nimmu un po parà


Hè cussi forti e da geniu à la ricchezza
Si a s mirita dibbulezza
Hà dicisu di sbalghja
Chi maravidda issa straniera chi t’aiuta
Quandi u to passu hè tinutu
Da l’anni ghjunti ad’ abbrucà


Chi maravidda issu scontru fora di duveru
Persu oghji in qualchi èra, tù vularisti ritruvà
Tali una foci quandi u fugaci risona
Hè quissu gestu
Chi ti stona
Grazia di simplicita


Chi maravidda ‘ssa chjomma chi batti cantu
E à riturnella andanti
Se tù chi và à fà piace
Chi maravidda iss’altri cosi dighjà scritti
ln a puesia ch’hà dittu a boci piena di fervori
E tù pueta, hà sucillatu à l’intensu, u so versu
E u so sensu undù s’arradica l’ ammori


A Principessa

A me pinzata ùn hè sigura
Ùn sà più cornu raghjuna
S’hè scunta a parola matura
Chi forza mi pudia insignà


Commu discriva modu matura
Senza tacca d’oscurità
Dopu nascenza rumpitura
Si ricordu temmi à cuntassi


Principessa di a cità

Prisenza di festa
Chi mai ùn pà cissà
Tempu cilestu da curunà
Malincunia, chi veni è chi và


Da lacrima’ hè priva
È sola sa rà


U so nommu tanta billezza
Veni a nivi di vulutta
Canta risona tanta dulcezza
È badda è mancu voli richità


Tamant’e una’ onda stiddata
Di tinnarezza è ummilità
Ferma filici è affulminatu
ln ù me serenu si ni stà


Quandi a notti ni va in fughjina
U soniu mi ferma à scità
Hè un fudettu induvinu
Supremmu di serenita
Sunata culma d’armunia
Chi hè vinutu pà ritruvà
U libru di a puesia
Chi diù iddu volsi stampa


A principessa di a cità

Donna immaculata
Chi sempri darà
L’ora cilesta da raligrà
A malincunia chi veni e chi và
A malincunia chi sola sarà
A malincunia chi veni e chi và
A malincunia chi sola sarà.


Di Quissu Mondu

Chi si po fà di quissu mondu
Chi pocu à pocu si ni va
Chi duvintara ‘ssu mondu
Mancu possu induvinala


Ma chi po nascia, da quissu mondu
Ch’ùn hà più forza di cuntistà


Quandi u dispetu s’agronda
E torci, e degnu brammà


Si tu credi ch’ in issa tarra
Si po fà tomba à ‘ssa miseria
Sfundà u tempiu chi rispara
U so sfocu d’addisperu


Fà ch’ issa rabbia gattiva
Cidissi à vulintà di brammà


E perdasi in’ issu camminu
E mai più truvà l’alba mamma


Ùn tena in coddu ‘ ssa miseria
Busca un locu par impiccala
E à u so fiatu chi pruspera
Dalli’ infernu da sprafundalu


In Darru

Tutti i mè ghjorna più cari
Sà accadastati à embiu di ventu
Dà i satirichi à i bizari
Dà i tramendi, cursi à lamentu.


So capu é capu, à dissi nienti
Dà i ridulani , à i spezza pienti
So capu è capu, so contra sensu
Mezzu à brionu, è indiffarenza.


Tutti i mè ghjorna più pari
So à l’ invirsivu d’un mumentu
Siani dulci, o siani amari
So saï , è micca, in suffrimentu.


Ma pa quiddi ghjorna chi tu pensi
Eu mettu, i suspira in spartimentu
Pa una scuminsula di cridenza
Hè acitosu dubitu. a mè, prudenza.


Si tutti î mè puntigli in darru
So in’una quarra, fora di turmentu
Ani cunsumu i so fucari
Senza chjoccu, di pintimentu


Parchi i mè ghjorna più chjari
Hani adulcitu incu talenti
L’ori è i staghjoni più spari
ln’un sunghjuzzu di sintimentu


È tu chi pensi veramenti
Un suffra puri , ni so cuntenti
Ma diIIi issi versi, di modu ambienti
FaIIi rigalu … Pa tistamentu .
Dilli chi va comè u ventu ..
Ungni suspiru, hè dighja, pirdenza
È cusi va, un ci po nienti
Ma falli rigalu, pà cumplimentu


U Cori Di Petra

Aviu postu in un locu
Sutt ‘a una teghja culurita
A mezu à la filetta
È à a scopa fiurita
Un cori di petra chi era
Tempu à una dea scatulita
À l’orlu d’una stretta
Di natura guarnita ..
À l’orlu d’una stretta
Di natura guarnita ..


Ugni annu à la partenza
Quandi l’istati n’era finitu
Pasaiu più d’un’ora
È u sensu sturdulitu
Lasciau incu tristezza
‘ssu locu, ‘ssu sicretu amicu
Pà dà fronti à l’esiliu
È mani à u stabilitu
Di mancassi un’annata
Era un infinitu


Faci più di vint’ anni
E quandi l’epica hè adulurita
ln u saltu ritrovu
Issu locu preferitu
Ma curciu com’è issu cori
Com’è issa dea. mali fiurita
Pà l’esempiu sparitu
Ripiddu quissa strada
E à strappera t’invitu.


Pà ditti ommu sinceru
À u cori maï varitu
Tù credi chi issa dea
Ùn hè micca firita
Segnu chi l’illusioni
A lu to essa si marita
lnvaisci a to mimoria
Chi ùn po viva rimita
lnvaisci a to mimoria
Chi ùn po più sta rimita


Tù pensi à quissu cori
À quissa dea mali fiurita
Sarà à to mimoria
Attenti è struita.


A Vita Persa

Schjatta (spara) u focu e s’infiara u celi
L’aria s’ imbungna à sentasi affucà


Tanta minaccia attizza u so féli
E tu ziteddu chi pari dummanda


A to paura circa un succorsu veru
Mà quali po di u ghjustu pinsà


Eu sapé tessa curaghju e manéra
Datti a vita par pudela salvà


H’annant’à u mari un batelu s’hé persu
Senza timmonu pugna di navigà


E tù à bordu, sé u tintu universu
Da vita scherza à l’imbrogliu di piata
Da tarri a bordu
A pudetti salvà


Da mari a portu
A ùn sapé indùa fïrmà


Eccu u nidu chi no t’avemu uffertu
Un cantu nudu à vulessi piata
Ancu à inguidia l’hà truvatu incertu
E a vargugna ùn hé vulsuta stà.


E tù chi se l ‘ancura lla spiranza
Aneddu spertu chi hé avizzu’à salvà


L’ommu dighia stuvu chi u scherzu ammanza
ln iss’onda scura s’intesta’ à campà


Mà, annantù à u mari u battellu hé persu
Un ci’hé timmonu da pudelu salvà


E tutti ‘à bordu di quissu universu
Par vita persa e imbrogliu da cripà


Da mari a portu à ùn pudé più firmà
Da tarra morta à morti da campà.


A To Festa O Sabbe

Aghju vistu u soli sbiulitu
Pienghja à u frisgiu di u so branu
Po dà luci infuculita
À l’inguernu di li cristiani
Vistu nascia u so fiori
Nantu à murzu di u casteddu
Li vulia dà calori
À u sughjornu di s’urfaneddu


Aghju vistu milli luma
Bariulà cità insunacchjiti
Bagnatu da i so parfuma
Nottî è ghjornu mi sè sbalditu
Aghju vistu milli cosi
Ma u viaghju di u suventi
L’hà lasciati à u riposu
Par indibuli a mc compienta


Riturnella
Eu aghju vistu i musicanti
Dà frebba à i sittimani
Pà cunsulà i vecchji amanti
E spurgà u so tempu piuvanu
Ùn aghju vistu che cio chi tempu
M’ hà cidutu un mumentu
Hè poca cosa pà i putenti
E u so sclusivu pinsamentu
Poca cosa, o po essa nienti (duie volte)


Aghju vistu a to prumessa
Avvirsata à unicu modu
Scrivu par tè chi veni appressu
Truvà regnu à cultu cumodu
Aghju vistu a virità


lnssugata di mala morti
E veda ti dubità
Sin’à impittà in a so porta
Aghju vistu u ghjornu schiettu
Vagabundà in a to sfurtuna
Èri persu, nimu t’hà cretu
Hè cusi a falsità cumuna
Avè vistu a notti ingrata
A pedi aghjunti in u vituperiu
Cusi filà a tribulata
Và ni generazioni altiera


Riturnella
Aghju vistu a zitteddina
Ziricani u ghjuvanili
È l’essaru di u distinu
Trabuccassi in u to ghjentili
Aghju vistu scaddà i so rè


E micca mi ni ferma affanu
Solu a to festa, o Sabbè
Mi rimovi più chè u so danu.
Riturnella
Ma di più
Chè u so pinsamentu


Meditarraneu

Meditarraneu
Da tarra, à mari à celi
Da u to muséu di fasti
I to sposi cuntrasti
Sè stella soli di grana
Orizonti scrivanu
Dà vicinu à luntanu
U to lumu hé vardianu


Riturnella
Meditarraneu
Chi da sacru à i menti
Liamu piu ché idéa
Da tarra, à mari à ghjenti
Meditarranu umanu
Cumunu diffarenti
Da eri , oghji à dumani
Béatu cuntinenti (2 volti)


È tarri pinti d’oru
È stratati di cori
lnfusi di sicura
Dà billezza, à scunghjura
Ma i u to lumu chéri
Dà forza à i prigheri
Dà cantu à dolu di sera
A i muntagni siveri


Riturnella
È casi à fiori di mari
Tali ciormi in u ventu
E casi à fiori di sarri
A ucchiata d’urienti
E turri carminati
Di sulivu é punenti
E diserti incippati
Dibiati da u spaventu


Tu mari errenti
Vida chi porti ghjenti
Versu i tarri attenti
A i tratti parenti
celi spertu di soli
A fà siccha i pienti
Aviendu à i scoli
Naturali ramentu


E à vecchja tarra santa
A passioni framanti
Da l’urienti saiu
Ci svarsa ungni fraiu
Miraculu d’ incantu
E amurciu tamantu
O tarra santa canta
Chi paci ùn s’amanti


Meditarraneu
Eri antica cirnea
Boci di à noscia léa
E, a nova, chi si créa
Senza imposta d’idéa
Hé toia, di l’altri. hé méa
Issa stesa chi raccodi
Sfrizula d’ungni vodda


E tu corsica méa
Meditarraneu
Chi stendi occhia e man i
A l’ isuli spuntani
Tali éri, oghji é dumani
Créatrici cullana
Pà Meditarraneu
Fà Meditarr’umanu